Ontwikkelingsland

In het begin dat we in Ghana waren dachten we soms wel eens dat het toch niet echt een ontwikkelingsland was. Maar naarmate we hier langer zitten ervaren we het toch steeds meer als een echt ontwikkelingsland. We zullen een paar voorbeelden geven.

* Iedere maandagmorgen hebben we een vergadering met alle medewerkers van kantoor. Het is de bedoeling dat iedereen die naar een workshop is geweest even vertelt wat hij/zij daar gedaan en geleerd heeft. Zo hebben wij op kantoor een officer for health. Zij geeft scholen, maar ook ons allemaal wijze adviezen omtrent gezond zijn en gezond blijven. Zij staat op en vraagt aandacht. Dan vertelt ze ons (ongeveer 40 volwassen mensen) om haar na te zeggen. "Water=medicine, fruits= medicine, exercise= medicine". Iedereen dreunt braaf op wat ze ons beveelt te zeggen. Dan vertelt ze waar haar workshop over ging. Over HANDEN WASSEN MET ZEEP. Daar is ze een hele dag voor naar een workshop gegaan. We moeten toch echt voordat we ook maar iets eten onze handen wassen en niet alleen de rechter hand. (In Ghana gebruiken mensen zelden bestek, inplaats daarvan gebruiken ze de rechterhand). Ze had geleerd dat op kantoor op alle plekken zeep moest liggen en dat iedereen zijn handen goed met zeep moest wassen. Kunnen wij ons toch niet meer voorstellen dat ons dat verteld wordt, maar hier is het echt heel belangrijk dat ze dat dag na dag te horen krijgen en dan dringt het misschien een beetje door. Nu staat ze aan het eind van elke maandag ochtend vergadering op en roept: "water is ... , fruit is ... , exercise is ..." En als een klas schoolkinderen vullen we in koor in: "medicine".

* Het toiletgebruik. Overal waar je kijkt zie je wel iemand plassen of poepen. Het probleem is dat er gewoon te weinig toiletten zijn. Soms heb je echte poepveldjes en dan niet die voor honden zoals wij ze kennen. Bij dorpen bijvoorbeeld. Niet ieder huis heeft een toilet, maar er zijn gemeenschappelijke toiletten, niemand voelt zich verantwoordelijk ze schoon te houden. Je kunt je voorstellen hoe dat stinkt. Zelfs midden op het schoolplein zitten kinderen hun behoefte te doen terwijl de rest er vrolijk omheen speelt.. Om heel eerlijk te zijn, wij gaan nooit op kantoor naar de w.c. Ik rijd nog liever effe naar huis om te gaan.....

* In Nederland puilen de scholen uit van de materialen, boeken, schriften, heuse bankjes en stoelen enz. enz. Hier kom je op scholen waar nog geen boek te vinden is en al helemaal geen speelgoed voor de kinderen. Meubilair is er ook niet wel een enkele plank waar kinderen op kunnen zitten. Zelfs de rijkste scholen hebben geen speelgoed voor de kinderen. Het is dus echt behelpen met de middelen die je op straat vindt en zo.

* In iedere school vind je wel een schoolbord. Maar wat blijkt, vaak worden die een beetje vaalgrijs zodat de kinderen er niet goed op kunnen zien. Wat hoorde we tot onze grote verbazing van een andere vrijwilliger die op een school werkte. De leerkracht verzamelt lege batterijen en als hij er genoeg heeft breekt hij ze open en vermengt de inhoud met een of ander goedje en smeert dit op het bord en het bord wordt weer zwart. Probleem voor een paar weken opgelost. We horen zelfs verhalen dat de kinderen de borden zwart maken met dat zelfde giftige goedje. Combineer dit met het feit dat er nauwelijks handen gewassen wordt en dat kinderen sowieso graag vingers in hun mond stoppen. Kunnen we toch niet geloven in Nederland?

* Op veel daken zie je hier nog asbestplaten liggen. In de storm in februari is er veel vanaf gewaaid en we hebben in Ghana nog geen mensen in witte beschermingspakken gezien die de platen opruimen. Sterker nog asbest wordt gewoon nog verkocht en omdat het bij een regenbui minder geluid maakt dan stalen golfplaten geven veel mensen de voorkeur aan asbest.

* De kinderen onder ons huis (waarover we een tijdje gelden schreven) waren geen weeskinderen, maar ze lopen nu regelmatig bij ons rond. Hun moeder werkt in het stalletje voor aan de straat en stuurt de kinderen niet naar school. Ze spreken dan ook geen woord Engels. Een meisje helpt haar moeder mee (ongeveer 10 jaar oud) met het dragen van spullen enzo. Is het dat de moeder het nut niet inziet van onderwijs of is het een kwestie van geld?? Wij weten het ook niet.

* Overal waar je gaat of staat ligt plastic en dan met name van waterzakjes. Een hele mooie oplossing om schoon water te verkopen in waterzakjes, maar de mentaliteit in Ghana is toch echt als je iets niet meer gebruikt gooi je het maar gewoon op straat. Dus je kunt je voorstellen wat voor een troep er ligt. Nu blijkt Tamale een prijs te hebben gewonnen met de schoonste stad van Ghana. Kun je nagaan wat er in andere steden ligt.

* Het heeft al meer dan een maand niet geregend en dat is voor noord Ghana heel uitzonderlijk, want eigenlijk is het hier nu volop regenseizoen. Omdat het regenseizoen zo lang uitblijft hebben de mensen besloten om allemaal voor regen te gaan bidden. Op zondag hebben de Christenen gebeden voor de regen en op maandag en donderdag de moslims. De moslims hebben het zo groot aangepakt dat ze een heel park hebben gebruikt. De moskee was te klein. En of je het gelooft of niet. Op donderdag tijdens het avondgebed van 6 uur begint het me toch te regenen en te onweren. Je snapt wel dat nu het verhaaltje in Tamale gaat dat de moslim harder hebben gebeden dan de Christenen.

Dit zijn maar enkele kleine voorbeelden. Met name de gezondheid issues vinden we erg schokkend (zoals asbest en lege batterijen openbreken). Als je er iets van zegt reageren de mensen heel gelaten. Als je niets hebt zul je het toch echt met de middelen moeten doen die je hebt. Dat snappen we dan ook wel weer. Waar ligt de oplossing?


Laten we afsluiten met een vrolijke noot. Op ons werk beginnen de zaken zich langzaam maar zeker in de juiste richting te draaien. En ons oude koloniale pandje begint er weer leefbaar uit te zien zoals je uit de “make over” foto’s op kunt maken. Een oud-collega en vriendin van Dinie komt ons 26 augustus opzoeken. Cornelie en Ester Akwaba.