Alweer drie weken in India, Bodhgaya
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
06 September 2013 | India, Bodhgaya
Waar moet je beginnen als je zoveel indrukken opdoet. Laten we beginnen met de kinderen. Wat een leuke kinderen en dan nog wel 59 stuks in de leeftijd van 6 tot 16 jaar. Ieder met een eigen verhaal en verleden. We leren ze zo langzamerhand een beetje kennen. Op het terrein zijn zes huizen met in ieder huis een huismoeder en dan 8 tot 11 kinderen per huis. We eten iedere week in een ander huis, dus ontbijt, lunch en diner. Dan leer je de kinderen ook het beste kennen en we zien hoe de kinderen leven.
In de morgen gaan de kinderen naar school en in de namiddag is het na de lunch huiswerk maken, tv kijken of slapen voor de kleintjes. Om vier uur wordt er meestal door de jongens gecricket (jawel we kennen bijna de spelregels). Helaas spreken niet veel kinderen Engels, maar doordat wij er zijn proberen ze het in ieder geval wel en krijgen ze ook de kans om te oefenen. Verbazingwekkend wat voor Engels er dan toch nog uitkomt. Ons Hindi blijft schadalig achter. Dat blijft een beetje beperkt tot oor, neus,ogen, een, twee, drie en beleefdheden. Maar toch het wordt op prijs gesteld als we het proberen. En natuurlijk veel gelachen want onze uitspraak is allerbelabberdst.
In de avond gaan de kinderen nog een keer huiswerk maken met een remedial teacher erbij. Daarna eten, tv kijken en naar bed, want de dag begint hier vroeg en het is ook nog eens een zesdaagse werkweek.
Wat onze bezigheden betreft is Rik een inventarisatie aan het maken voor onderhoud en ik ben gesprekken met de moeders aan het voeren om te kijken of ik ergens mee kan helpen. Ook ben ik aan het proberen een biblitheek in te richten, dus boeken zoeken en meubilair ed. Rik is in de namiddag met een jongen bezig om het uitleensysteem te ontwerpen op de computer en hij heeft een electriciteits klasje met 6 jongens. Zij leren over hoe veilig en verantwoord om te gaan met electriciteit. Ze hebben zelf een verlengsnoer gemaakt voor ieder huis eentje.
In de avond als de kinderen huiswerk maken met de remedial teacher erbij leveren Rik en ik hand en span diensten. Ik met Engels lezen en een beetje wiskunde en Rik met de hogere wiskunde problemen van de oudsten.
Zondag is Rik en Dinie dag. Dan gaan we er even samen tussenuit om de omgeving te verkennen. Tot nu toe heeft zich dat beperkt tot Bodhgaya. Wij zitten in een dorpje Silonja dicht bij Bodhgaya. Dus als we naar het stadje willen moeten we of lopen, of met de oto (motor riksja) of met de riksja (fiets riksja). Dat is iedere keer weer een belevenis. Er kunnen naar westerse normen maar zo’n 9 personen in zo’n oto ding. Hier zitten we er met zo’n 12 tot 16 personen in. Dan kom je redelijk geradbraakt aan in Bodghaya, maar gelukkig heeft Bodghaya genoeg plekjes om even rustig te zitten en uit te puffen.Want plekjes om uit te puffen heb je absoluut nodig. Alles wat kan claxoneren, bellen, toeteren en weet ik al niet wat, doet dit ook. Zelf toen we een SIM-chip voor onze telefoon kochten, ging de verkoper -voordat hij aan de chip begon- eerst de claxon van het race spelletje op het ding testen. Mijn god wat een herrie op straat. Kun je je voorstellen, ben je moe, is het heet en vochtig, heb je dorst en loop je op een drukke marktstraat: belt, claxoneert en rinkelt het de hele tijd om je heen. En als het nu zin had ok, maar het is volledig niet nodig want het kan toch niet sneller of harder. Maar wij hebben daar een mooie formule op gevonden. Kunnen we het niet meer hebben dan gaan we naar een stadsparkje (2 roepies entree), naar een tempel of gewoon op een terrasje een lassie drinken. Even opladen en dan het gedruis weer in.
Zo dit was het voor nu. Groeten van Rik en Dinie
In de morgen gaan de kinderen naar school en in de namiddag is het na de lunch huiswerk maken, tv kijken of slapen voor de kleintjes. Om vier uur wordt er meestal door de jongens gecricket (jawel we kennen bijna de spelregels). Helaas spreken niet veel kinderen Engels, maar doordat wij er zijn proberen ze het in ieder geval wel en krijgen ze ook de kans om te oefenen. Verbazingwekkend wat voor Engels er dan toch nog uitkomt. Ons Hindi blijft schadalig achter. Dat blijft een beetje beperkt tot oor, neus,ogen, een, twee, drie en beleefdheden. Maar toch het wordt op prijs gesteld als we het proberen. En natuurlijk veel gelachen want onze uitspraak is allerbelabberdst.
In de avond gaan de kinderen nog een keer huiswerk maken met een remedial teacher erbij. Daarna eten, tv kijken en naar bed, want de dag begint hier vroeg en het is ook nog eens een zesdaagse werkweek.
Wat onze bezigheden betreft is Rik een inventarisatie aan het maken voor onderhoud en ik ben gesprekken met de moeders aan het voeren om te kijken of ik ergens mee kan helpen. Ook ben ik aan het proberen een biblitheek in te richten, dus boeken zoeken en meubilair ed. Rik is in de namiddag met een jongen bezig om het uitleensysteem te ontwerpen op de computer en hij heeft een electriciteits klasje met 6 jongens. Zij leren over hoe veilig en verantwoord om te gaan met electriciteit. Ze hebben zelf een verlengsnoer gemaakt voor ieder huis eentje.
In de avond als de kinderen huiswerk maken met de remedial teacher erbij leveren Rik en ik hand en span diensten. Ik met Engels lezen en een beetje wiskunde en Rik met de hogere wiskunde problemen van de oudsten.
Zondag is Rik en Dinie dag. Dan gaan we er even samen tussenuit om de omgeving te verkennen. Tot nu toe heeft zich dat beperkt tot Bodhgaya. Wij zitten in een dorpje Silonja dicht bij Bodhgaya. Dus als we naar het stadje willen moeten we of lopen, of met de oto (motor riksja) of met de riksja (fiets riksja). Dat is iedere keer weer een belevenis. Er kunnen naar westerse normen maar zo’n 9 personen in zo’n oto ding. Hier zitten we er met zo’n 12 tot 16 personen in. Dan kom je redelijk geradbraakt aan in Bodghaya, maar gelukkig heeft Bodghaya genoeg plekjes om even rustig te zitten en uit te puffen.Want plekjes om uit te puffen heb je absoluut nodig. Alles wat kan claxoneren, bellen, toeteren en weet ik al niet wat, doet dit ook. Zelf toen we een SIM-chip voor onze telefoon kochten, ging de verkoper -voordat hij aan de chip begon- eerst de claxon van het race spelletje op het ding testen. Mijn god wat een herrie op straat. Kun je je voorstellen, ben je moe, is het heet en vochtig, heb je dorst en loop je op een drukke marktstraat: belt, claxoneert en rinkelt het de hele tijd om je heen. En als het nu zin had ok, maar het is volledig niet nodig want het kan toch niet sneller of harder. Maar wij hebben daar een mooie formule op gevonden. Kunnen we het niet meer hebben dan gaan we naar een stadsparkje (2 roepies entree), naar een tempel of gewoon op een terrasje een lassie drinken. Even opladen en dan het gedruis weer in.
Zo dit was het voor nu. Groeten van Rik en Dinie
-
06 September 2013 - 09:42
Riky En Jan:
Goede dag, wel geweldig wat jullie daar meemaken, wel wat hectischer dan Afrika.
Groeten vanuit een tropisch warm Vught.
Groeten Riky en Jan -
06 September 2013 - 10:03
Theo:
Fijn dat het goed met jullie gaat , vooral op Zondag !! HaHa ..
Jullie maken weer van alles mee !
Gr..... Theo ....... -
06 September 2013 - 11:34
Wendelien:
Wat een beeldend beschreven verslag! Ik hoor gewoon alle geluiden en voel de hectiek via jullie verslag...
Super hoe jullie het daar aanpakken! Heel veel (werk)plezier verder.
Liefs,
Wendelien -
06 September 2013 - 11:44
Wiesje:
de juwelen kraam is iets voor mij ? .eten ziet er goed uit ,en het ziet er gemoedelijk uit.
jullie vermaken je wel.
gr wiesje. -
06 September 2013 - 13:10
Netty, Lex Is In Canada.:
Dag Rik en Diny,
Wat een geweldige job doen jullie weer!!Zijn het weeskinderen of gaan ze alleen in de vakantie naar huis, of beide?Ja een bibliotheek opzetten, heel goed er is geen leescultuur en de kinderen leren er heel veel van.Hopelijk zijn er veel tempels en parken!!Het eten is er heerlijk!!!!!En gelukkig geen vlees.
Weer heel sterkte en sukses, en gezondheid toegewenst.
Liefs Netty
-
06 September 2013 - 13:51
Mien Janssesen:
Ha Diny en Rik
Wat een mooi verhaal alweer.
Heel veel succes met alles.
Groetjes Mien -
06 September 2013 - 14:25
Maria:
Lieve Dinie en Rik,
prachtig verhaal, fantastisch dat we weer een beetje mogen mee beleven. We kijken uit naar de volgende aflevering. Succes en alle goeds voor de komende tijd,
Rob en Maria -
06 September 2013 - 16:51
Wieteke:
Wat een heerlijk verhaal weer. En mooi om jullie, twee lange bleekscheetjes, op de "aan tafelfoto" tussen die kleine Indiers te zien zitten. Tja, Marco Smid zei het al na zijn stage in India "they like to make a noisy crouwd".
Heel veel plezier daar nog! -
06 September 2013 - 21:31
Ingrid En Christa:
Hallo Diny en Rik,
Een kostelijk verslag en een kostelijke foto, jullie zo met al die kinderen. Onlangs alle kabaal en kouwe/warme drulkte lijken jullie weer helemaal op jullie plek te zitten.
Heel veel succes, plezier en op zijn tijd wat rust,
ingrid en christa -
10 September 2013 - 13:14
Benny En Elke:
Ha Dinie en Rik,
Wat geweldig om jullie avonturen weer te mogen volgen. Jullie zijn natuurlijk weer eens goed bezig. Wat een ontzettend knappe kindjes daarzo. Geniet van deze mooie, bijzondere tijd!
Liefs, Benny en Elke (en een knuffel van Willem) -
11 September 2013 - 15:47
Papa:
Dit lijkt me een 'job' die veel voldoening geeft. Hopelijk krijgen jullie de gelegenheid hiermee verder te gaan !
Papa en Sophie. -
24 September 2013 - 20:53
Jacqueline:
Ha Dinie en Rik,
Wat leuk om dit te lezen! ZO tussen de kinderen, de klasjes, het ontbijt en de hectiek van een stadje. Heel wat anders dan Afrika. Maar zo te horen hebben jullie het goed. Fijn! Hoop dat het voor langere tijd iets brengt voor jullie - en voor de kinderen natuurlijk.
Lieve groet,
Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
