Onze laatste week in Lord Buddha Home for Children
Door: Dinie
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
23 Oktober 2013 | India, Bodhgaya
Het is alweer ruim 10 weken geleden dat we in het kinderhuis arriveerden. We kennen nu een heleboel kinderen bij naam en hebben natuurlijk ook hun karakters mogen meemaken. Wat ons is opgevallen is dat je weinig kinderen hoort huilen. Wil niet zeggen dat er nooit een traan rolt. Je ziet kinderen elkaar troosten en dan is het weer over.
Er zit een heel scala aan kinderen van verlegen tot een beetje brutaler, van slim tot kinderen met minder mogelijkheden en er is zelf een geestelijk gehandicapt kind bij.
Van jong tot pubers. Er zijn nu ongeveer 20 kinderen in de leeftijd van 12 tot 15. Je ziet ook wel wat pubergedrag hier, maar dat hoort er allemaal bij en maakt het ook leuk.
Wat ons opgevallen is, is dat de kinderen erg creatief zijn in dans, drama en tekenen. Ze draaien zo een twee uur durend programma in elkaar. Dan versieren ze het podium, verzorgen de muziek, organiseren dans en drama. Er komen nauwelijks volwassenen aan te pas. Ze organiseren alles zelf.
We zijn laatst toen twee bestuursleden van Stichting Kinderhulp Bodhgaya hier waren met meer dan 60 kinderen op pad geweest. Plotseling zijn er ook allemaal eigen kinderen in het huis van de moeders en schoonmaker, dit gaat allemaal mee in de bus en op naar een boeddhistische plaats Ratjir, 80 km verderop. Voor de kinderen een waar feest. Ze krijgen een drankje, banaan en lunch en als ze wat eigen geld hebben mogen ze dit ook uitgeven.
Ter afscheid van de twee bestuursleden mochten alle kinderen in een chique hotel komen eten. De obers waren zeer bevreesd, want ze hadden nog nooit een groep van 60 kinderen in het hotel gehad. Er was een heus lopend buffet met als toetje ijs. De kleintjes hadden nog nooit priklimonade gehad, dus dat hoefde voor hen niet maar de grote echter vonden een colaatje wel lekker. Sommige kinderen hebben we wel 4 keer voorbij zien schuiven aan het buffet. Na dit buffet gaven de obers de kinderen complimenten omdat ze zich zo voortreffelijk gedragen hadden. Een onvergetelijke ervaring voor iedereen en dan ook nog in het donker om 9 uur in de avond met de bus weer naar huis.
We zullen de kinderen erg missen. Altijd zit er wel weer eentje lekker dicht tegen je aan in het Hindi te babbelen en dan babbel je wat terug in het Nederlands en heb je het gevoel dat je verstaan wordt ook.
Maandag vertrekken we voor een rondreis in Nepal en zullen op 18 november weer in Nederland zijn.
Dan zoeken we natuurlijk weer (hopelijk voor zeer tijdelijk) een plek om te wonen, dus als iemand de behoefte voelt er een paar weken tussenuit te knijpen dan willen wij graag op de beesten en huis passen en waterleidingen afsluiten als het min 20 graden vriest.
Groet Rik en Dinie
Er zit een heel scala aan kinderen van verlegen tot een beetje brutaler, van slim tot kinderen met minder mogelijkheden en er is zelf een geestelijk gehandicapt kind bij.
Van jong tot pubers. Er zijn nu ongeveer 20 kinderen in de leeftijd van 12 tot 15. Je ziet ook wel wat pubergedrag hier, maar dat hoort er allemaal bij en maakt het ook leuk.
Wat ons opgevallen is, is dat de kinderen erg creatief zijn in dans, drama en tekenen. Ze draaien zo een twee uur durend programma in elkaar. Dan versieren ze het podium, verzorgen de muziek, organiseren dans en drama. Er komen nauwelijks volwassenen aan te pas. Ze organiseren alles zelf.
We zijn laatst toen twee bestuursleden van Stichting Kinderhulp Bodhgaya hier waren met meer dan 60 kinderen op pad geweest. Plotseling zijn er ook allemaal eigen kinderen in het huis van de moeders en schoonmaker, dit gaat allemaal mee in de bus en op naar een boeddhistische plaats Ratjir, 80 km verderop. Voor de kinderen een waar feest. Ze krijgen een drankje, banaan en lunch en als ze wat eigen geld hebben mogen ze dit ook uitgeven.
Ter afscheid van de twee bestuursleden mochten alle kinderen in een chique hotel komen eten. De obers waren zeer bevreesd, want ze hadden nog nooit een groep van 60 kinderen in het hotel gehad. Er was een heus lopend buffet met als toetje ijs. De kleintjes hadden nog nooit priklimonade gehad, dus dat hoefde voor hen niet maar de grote echter vonden een colaatje wel lekker. Sommige kinderen hebben we wel 4 keer voorbij zien schuiven aan het buffet. Na dit buffet gaven de obers de kinderen complimenten omdat ze zich zo voortreffelijk gedragen hadden. Een onvergetelijke ervaring voor iedereen en dan ook nog in het donker om 9 uur in de avond met de bus weer naar huis.
We zullen de kinderen erg missen. Altijd zit er wel weer eentje lekker dicht tegen je aan in het Hindi te babbelen en dan babbel je wat terug in het Nederlands en heb je het gevoel dat je verstaan wordt ook.
Maandag vertrekken we voor een rondreis in Nepal en zullen op 18 november weer in Nederland zijn.
Dan zoeken we natuurlijk weer (hopelijk voor zeer tijdelijk) een plek om te wonen, dus als iemand de behoefte voelt er een paar weken tussenuit te knijpen dan willen wij graag op de beesten en huis passen en waterleidingen afsluiten als het min 20 graden vriest.
Groet Rik en Dinie
-
23 Oktober 2013 - 12:32
Theo:
Hoi Dinie en Rik ..
Mooi dat die kinderen zo zijn zoals ze zijn .
Je zult ze idd wel gaan missen , maar
" Life goes on " , voor die kinderen ook !!
We wensen jullie een geweldige rondreis toe in Nepal , mocht je er
een paar leuke muntjes vinden , Graag !
Mischien tot snel ziens , dan ......
Geniet er maar flink van , oké !
Gr .... Wiesje en Theo ......... -
23 Oktober 2013 - 17:05
Papa:
Hallo Rik, Hallo Dinie,
Ja, de tijd vliegt.
Alweer 'bijna' terug, en toch zoveel mee te maken in een paar maanden...
Nog niks bekend of dit voor jullie een vervolg krijgt? Ben daar wel benieuwd naar.
Papa. -
24 Oktober 2013 - 00:57
Michiel Haanen:
Heel leuk om te lezen dat jullie zo geven om de kinderen. Het bevalt blijkbaar daar. Ik vermoed dat jullie terug willen gaan. Welke taken gaan jullie op je nemen?
Groet,
Michiel -
25 Oktober 2013 - 10:59
Wieteke:
Lijkt me een heerlijke plek om terug te gaan. En ja, gesproken taal heb je niet echt nodig om contact te maken. Lichaamstaal zegt alles al :)
Veel plezier in Nepal en jullie zijn hier altijd welkom (we gaan alleen niet weg) -
26 Oktober 2013 - 15:25
Maarten En Ing:
Beste Dinie en Rik,
Wat een bijzondere ontmoeting onlangs met jullie en de kinderen in Lord Buddha. Deze middag is onvergetelijk en petje af wat jullie maar ook de rest van het team voor deze kinderen betekenen. Wij zullen even contact leggen met Ine en zorgen dat alle foto's die ik maakte goed terecht komen. Wij hopen dat de kinderen het middagje vliegtuigjes vouwen en andere dingen leuk vonden, wat heerlijk die blije snoetjes te zien! Onze vriend Suman Kumar heb ik beloofd op Facebook te zoeken maar..... ik kan hem maar niet vinden! Dit vind ik sneu want....beloofd is beloofd. Wil je vragen of hij ons even opzoekt? (Ing Steenbeek Smetsers) Super dank en jullie natuurlijk een mooie tijd gewenst in Nepal. Doen jullie de kinderen nog even de groetjes van ons? De groepsfoto krijgt een mooie plek op onze Wall of Fame in de hal van ons huis.
Groetjes uit Purmerend van Maarten en Ing.
Ps, we zijn afgelopen maandag thuis gekomen, deze maand India was zeer, zeer bijzonder! -
27 Oktober 2013 - 13:18
Ingrid En Christa:
Hallo Diny en Rik,
Jammer dat dit avontuur in India en de mooie tijd bij de kinderen er alweer (bijna) op zit. Maar veel goeds om op terug te kijken, gelukkig. En vanaf morgen drie weken Nepal, dat is ook niet verkeerd. Sterkte met het afscheid en veel plezier in Nepal. En Diny: nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Wat de huizen in Nederland betreft: je kunt je inschrijven als huizenoppas en dan mag je in ruil voor verzorging van dier of plant voor korteren of langere tijd in andermans huis bivakkeren. We kennen mensen die dit doen, en soms kun je er zelfs maanden blijven zitten.
Groetjes van christa en ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
