Vakantie in Mozambique
Door: Rik en Dinie
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
27 Juni 2010 | Tanzania, Njombe
Willem laat je niet gek maken. Wie is er nou helemaal de baas? Je laat je toch niet zomaar uit zo een mooi land wegjagen?
We hebben wat veldonderzoek voor je gedaan en een plekje gevonden waar niemand je zal zoeken. Als je je nou gewoon aan de volgende plaatselijke regels houdt, kunnen ze je niets maken:
- Jouw belangrijkste taak is vrienden moeten maken in de kroeg. Dat mag gezien jouw studententijd geen probleem zijn.
- Daar zorg je o.a. dat je een bouwtekening van iemand mag lenen. Welke, maakt niet uit ze hebben allemaal dezelfde.
- Daarna vraag je de vergunning aan. Als je net als iedereen netjes op een rij op 100 meter van de weg bouwt, moeten ze het wel akkoord gaan.
- Dan stuur je Maxima en de kinderen (ze kunnen toch al lopen, dus kunnen ze werken) naar de bouwmarkt. Jij hebt tenslotte in de kroeg je eigen verantwoordelijkheden. Want een goede buur is zeker hier belangrijker dan een verre vriend.
- Als Maxima bij de bouw er zelf niet uit komt, kan ze altijd even spieken bij het huis van de buren. Dat is het mooie van een universele bouwtekening.
Hoe dan ook, het kan heel eenvoudig zijn om naar Mozambique te immigreren.
Heel Noord West Mozambique (het binnenland) is dun bevolkt en heeft geen enkele verharde weg (althans wij zijn er geen tegen gekomen). Dat wil zeggen dat paparazzi een topsnelheid van 50 km per uur kunnen halen. Met andere woorden als je vrienden hebt aan beide uiteinden van je dorp, dan ben je altijd op tijd uit het zicht.
Tot zover onze Koninklijke plicht.
Wij hebben genoten van Mozambique. Natuurlijk veel in de auto gezeten en relatief weinig kilometers afgelegd maar het landschap is groots en prachtig. Sinds een dikke maand zijn er twee bruggen die Mozambique en Tanzania verbinden. We zijn via de brug in het Westen onze vakantie begonnen. Douane procedures liepen buiten alle verwachting erg soepel. We boekten onze eerste “hotelkamer” (waar de termieten midden in de kamer die nacht een nieuwe woning bouwde) aan de Mozambique kant van de Ruvuma rivier. Maar daar konden we helaas niets eten. Dus wip je weer even terug naar Tanzania om de bekende kip met rijst naar binnen te werken en daarna gewoon weer terug naar Mozambique om te slapen. Dat is erg jammer want in Mozambique hebben we alle andere dagen geweldig kunnen eten. Je hebt er zelfs heerlijk ruikende bakkers met verse broodjes en gebakjes. De meest gevarieerde gerechten met verse groente, vlees, vis en garnalen. Terwijl de drie gerechten die men in Tanzania daadwerkelijk van de vaak uitgebreide kaarten kan krijgen, eigenlijk alle drie het zelfde smaken.
De volgende dag zouden we iemand een lift geven. Hij zou om 8:00 klaar zijn. Was hij natuurlijk niet. Dus haalde we hem uit zijn bed. Pas een dag later kwamen we erachter dat er een uur tijdverschil is tussen de twee landen. Hij mocht dus eigenlijk nog een uur blijven liggen.
Het Noord Westen van Mozambique is erg dun bevolkt en arm. Mensen leven in dezelfde type hutjes, die op een rechte lijn langs de weg staan. Dorpen zijn over het algemeen schoon. Wellicht omdat men geen geld heeft om vuilnis te maken. Het viel ons op dat dorpen geen winkeltjes hebben zoals bij ons in Tanzania. Wel hebben we vaker marktjes gezien (gewoon producten uitgestald op de grond).
Er rijden nauwelijks auto’s of vrachtwagens. Bussen zijn we daar helemaal niet tegen gekomen. Wel lopen er altijd hordes mensen kilometers van, naar en door het niets over de onverharde snelweg. Het landschap is er heuvelachtig met hier en daar een “inzel berg” (eiland berg, enorme rots) waar soms spontaan water uit een spleet komt.
Na 4 dagen rijden zijn we een project gaan bekijken bij ADPP (een Connect International partner organisatie) die in het verleden enkele trainingen bij SHIPO hebben gehad. Het is interessant om te zien hoe dezelfde technieken op andere plaatsen geïmplementeerd worden.
En het ontdekken van gemeenschappelijke frustraties helpt ze te relativeren (je bent niet alleen).
Vervolgens reden we naar de kust. Parel witte stranden met palmbomen en lekker eten -zoals gezegd-. Het voelt alsof de vakantie is begonnen en we zijn eigenlijk in tijd al over de helft en al op de terugreis. Aan de kust is het verschil tussen arm en rijk (toeristen die wellicht nog moeten komen) wel erg groot. Mozambique eiland staat vol met stenen huisjes uit koloniale tijd (gebouwd nadat de Nederlanders alles plat gebrand hebben). Maar helaas kan niemand ze onderhouden. Sinds kort staat het eiland op de lijst van wereld erfgoed van Unesco. Een van de twee forten is in renovatie. Zelfs het schaal model is ingestort en bevindt zich nu dus in dezelfde staat als het fort. Men is letterlijk aan het wachten op de beloofde Nederlandse bijdrage. Dus Wilders jij bent aan zet. . . Het ziekenhuis een geweldig mooi gebouw (lijkt een beetje op het Witte huis) is te koop.
Aan de Oostkant zijn we de grens weer over gestoken bij een prachtige brug met aan beide kanten 5 km asfalt weg die vervolgens overgaat in 150 tot 200 km bospad. We kankeren veel op de Chinezen maar ze hebben zeker hun kwaliteiten. Weer is het douane personeel uiterst vriendelijk en behulpzaam. De volgende drie dagen (want zoveel tijd kost het om van Zuid Oost naar Zuid West Tanzania te rijden) komen we tot de ontdekking dat de wegen er nog slechter zijn dan we in Mozambique gewend waren. Alhoewel de Chinezen hier gestaag vorderingen maken. Ook is het weer wennen aan het eten. We zijn dan ook dolblij als we weer thuis in Njombe ons eigen prutje kunnen maken, vers bruinbrood, melk, yoghurt en kaas weer genuttigd kunnen worden. Bij aankomst worden we verwelkomd door Evelien, springt Zwartje (hond) ons huilend in de armen, ontdekken we dat we een kuikentje erbij hebben en staat de bloementuin meer dan ooit in bloei.
Zoals Bert Visser ooit zij: “Vakantie? Hou toch op: dat gehannes met je camping gas toestelletje terwijl je thuis een vijf-pits-inductie-wok-oven-magnetron-kookeiland (Bert praat een beetje snel kan ik me herinneren) hebt.”
We hebben wat veldonderzoek voor je gedaan en een plekje gevonden waar niemand je zal zoeken. Als je je nou gewoon aan de volgende plaatselijke regels houdt, kunnen ze je niets maken:
- Jouw belangrijkste taak is vrienden moeten maken in de kroeg. Dat mag gezien jouw studententijd geen probleem zijn.
- Daar zorg je o.a. dat je een bouwtekening van iemand mag lenen. Welke, maakt niet uit ze hebben allemaal dezelfde.
- Daarna vraag je de vergunning aan. Als je net als iedereen netjes op een rij op 100 meter van de weg bouwt, moeten ze het wel akkoord gaan.
- Dan stuur je Maxima en de kinderen (ze kunnen toch al lopen, dus kunnen ze werken) naar de bouwmarkt. Jij hebt tenslotte in de kroeg je eigen verantwoordelijkheden. Want een goede buur is zeker hier belangrijker dan een verre vriend.
- Als Maxima bij de bouw er zelf niet uit komt, kan ze altijd even spieken bij het huis van de buren. Dat is het mooie van een universele bouwtekening.
Hoe dan ook, het kan heel eenvoudig zijn om naar Mozambique te immigreren.
Heel Noord West Mozambique (het binnenland) is dun bevolkt en heeft geen enkele verharde weg (althans wij zijn er geen tegen gekomen). Dat wil zeggen dat paparazzi een topsnelheid van 50 km per uur kunnen halen. Met andere woorden als je vrienden hebt aan beide uiteinden van je dorp, dan ben je altijd op tijd uit het zicht.
Tot zover onze Koninklijke plicht.
Wij hebben genoten van Mozambique. Natuurlijk veel in de auto gezeten en relatief weinig kilometers afgelegd maar het landschap is groots en prachtig. Sinds een dikke maand zijn er twee bruggen die Mozambique en Tanzania verbinden. We zijn via de brug in het Westen onze vakantie begonnen. Douane procedures liepen buiten alle verwachting erg soepel. We boekten onze eerste “hotelkamer” (waar de termieten midden in de kamer die nacht een nieuwe woning bouwde) aan de Mozambique kant van de Ruvuma rivier. Maar daar konden we helaas niets eten. Dus wip je weer even terug naar Tanzania om de bekende kip met rijst naar binnen te werken en daarna gewoon weer terug naar Mozambique om te slapen. Dat is erg jammer want in Mozambique hebben we alle andere dagen geweldig kunnen eten. Je hebt er zelfs heerlijk ruikende bakkers met verse broodjes en gebakjes. De meest gevarieerde gerechten met verse groente, vlees, vis en garnalen. Terwijl de drie gerechten die men in Tanzania daadwerkelijk van de vaak uitgebreide kaarten kan krijgen, eigenlijk alle drie het zelfde smaken.
De volgende dag zouden we iemand een lift geven. Hij zou om 8:00 klaar zijn. Was hij natuurlijk niet. Dus haalde we hem uit zijn bed. Pas een dag later kwamen we erachter dat er een uur tijdverschil is tussen de twee landen. Hij mocht dus eigenlijk nog een uur blijven liggen.
Het Noord Westen van Mozambique is erg dun bevolkt en arm. Mensen leven in dezelfde type hutjes, die op een rechte lijn langs de weg staan. Dorpen zijn over het algemeen schoon. Wellicht omdat men geen geld heeft om vuilnis te maken. Het viel ons op dat dorpen geen winkeltjes hebben zoals bij ons in Tanzania. Wel hebben we vaker marktjes gezien (gewoon producten uitgestald op de grond).
Er rijden nauwelijks auto’s of vrachtwagens. Bussen zijn we daar helemaal niet tegen gekomen. Wel lopen er altijd hordes mensen kilometers van, naar en door het niets over de onverharde snelweg. Het landschap is er heuvelachtig met hier en daar een “inzel berg” (eiland berg, enorme rots) waar soms spontaan water uit een spleet komt.
Na 4 dagen rijden zijn we een project gaan bekijken bij ADPP (een Connect International partner organisatie) die in het verleden enkele trainingen bij SHIPO hebben gehad. Het is interessant om te zien hoe dezelfde technieken op andere plaatsen geïmplementeerd worden.
En het ontdekken van gemeenschappelijke frustraties helpt ze te relativeren (je bent niet alleen).
Vervolgens reden we naar de kust. Parel witte stranden met palmbomen en lekker eten -zoals gezegd-. Het voelt alsof de vakantie is begonnen en we zijn eigenlijk in tijd al over de helft en al op de terugreis. Aan de kust is het verschil tussen arm en rijk (toeristen die wellicht nog moeten komen) wel erg groot. Mozambique eiland staat vol met stenen huisjes uit koloniale tijd (gebouwd nadat de Nederlanders alles plat gebrand hebben). Maar helaas kan niemand ze onderhouden. Sinds kort staat het eiland op de lijst van wereld erfgoed van Unesco. Een van de twee forten is in renovatie. Zelfs het schaal model is ingestort en bevindt zich nu dus in dezelfde staat als het fort. Men is letterlijk aan het wachten op de beloofde Nederlandse bijdrage. Dus Wilders jij bent aan zet. . . Het ziekenhuis een geweldig mooi gebouw (lijkt een beetje op het Witte huis) is te koop.
Aan de Oostkant zijn we de grens weer over gestoken bij een prachtige brug met aan beide kanten 5 km asfalt weg die vervolgens overgaat in 150 tot 200 km bospad. We kankeren veel op de Chinezen maar ze hebben zeker hun kwaliteiten. Weer is het douane personeel uiterst vriendelijk en behulpzaam. De volgende drie dagen (want zoveel tijd kost het om van Zuid Oost naar Zuid West Tanzania te rijden) komen we tot de ontdekking dat de wegen er nog slechter zijn dan we in Mozambique gewend waren. Alhoewel de Chinezen hier gestaag vorderingen maken. Ook is het weer wennen aan het eten. We zijn dan ook dolblij als we weer thuis in Njombe ons eigen prutje kunnen maken, vers bruinbrood, melk, yoghurt en kaas weer genuttigd kunnen worden. Bij aankomst worden we verwelkomd door Evelien, springt Zwartje (hond) ons huilend in de armen, ontdekken we dat we een kuikentje erbij hebben en staat de bloementuin meer dan ooit in bloei.
Zoals Bert Visser ooit zij: “Vakantie? Hou toch op: dat gehannes met je camping gas toestelletje terwijl je thuis een vijf-pits-inductie-wok-oven-magnetron-kookeiland (Bert praat een beetje snel kan ik me herinneren) hebt.”
-
27 Juni 2010 - 11:58
Theo:
Mooi verhaal , die van onze Koen en Christel zijn afgelopen , ze komen weer naar huis .. ( bijna )
Lijkt me ook een prachtig land om ooit nog eens naar toe te gaan , hopelijk hebben jullie enkele muntjes mee kunnen brengen vanuit Mozambique ??
Ik zou zeggen : ToT Snel !!
Groetjes vanuit een heel warm Deurne ..... -
27 Juni 2010 - 12:06
Theo:
Bij nader inzien komt die foto van die Snelweg me heel bekend voor , toen we in Ghana ( dat heeft gewonnen van Amerika met 2-1 ) naar dat Olifantenpark reden !! Weet je nog ?
BoemBoemButsButs !! haha . -
27 Juni 2010 - 16:40
Nell:
Wat doen wij hier? Het ziet er geweldig uit.
Ik wil met Willem en Maxiem mee!
En weer genoeg vlees te eten straks met die nieuwe kippetjes :-) -
27 Juni 2010 - 19:39
Andre En Riet:
vanuit een camping bij avignon: ondanks dat wij het hier ook goed hebben zijn we heeeel jaloers, want mozambique is het enige land in zuidelijk afrika dat we nog niet hebben kunnen bezoeken!!
Geniet er van en liefs! -
27 Juni 2010 - 22:51
Judith:
Mozambique is moooooi. Ik krijg er bijna heimwee van.
Groeten van Judith -
28 Juni 2010 - 07:20
E.T.:
Ik heb genoten, zowel van jullie bezoek als vakantie beschrijving :-). Ik wacht nog op de vijf-pits-inductie-wok-oven-magnetron-kookeiland, maar tot die vermaak en red ik me prima met mijn camping barbeque set ;-)
Groetjes vanuit Itoculo :-)! -
28 Juni 2010 - 07:58
Henk Zengers:
leuk verslag, moet heel anders zijn dan Ghana.
Ben zelf drie weken in Ghana geweest in februari en maart.
was goed er weer terug te zijn
Henk -
28 Juni 2010 - 09:02
Cornelie:
Jullie vakantie klinkt geweldig! En ook weer niet als je over de armoede schrijft.
Geniet van jullie tijd in Tanzania!
Veel liefs, Erik , Cornelie en Eefje
-
28 Juni 2010 - 17:14
Wiesje:
Het witte huisje is wel iets voor mij ,kan je het alvast wat op laten knappen,en bij de plaatselijke ikea wat meubels laten komen.Aan het witte strand lijkt me ook wel wat .Ned. met 2/1 gewonnen,yes .Eenkusje van je zusje. -
28 Juni 2010 - 19:12
Anne:
Ha Dinie en Rik!
WOW wat een avontuur en wat een genieten daar in Mozambique en weer lekker om thuis te zijn!
Volgens mij zijn jullie helemaal op je plek!
Goed om te lezen!
Wat geweldig dat jullie dit doen!
TOP!
Heel veel liefs vanuit de groene tuin in Lent! -
28 Juni 2010 - 20:32
Annie Moors:
Een mooi land Mozambique weer veel veschil in arm en rijk. Als ons Wiesje dat witte huis op laat knappen kunnen we zeker komen ???
De datura in je tuin doet het bijna net zo goed als bij mij
Groetjes Annie en Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
