Werk (deel 1)
Door: Rik
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
15 November 2009 | Tanzania, Njombe
We laten te weinig van ons horen. Dat lezen we regelmatig in jullie email. En dat is correct als je het vergelijkt met de frequentie waarop we de afgelopen jaren vanuit Ghana berichten plaatsten. Het wil niet zeggen dat er niets te schrijven valt. Wel dat we minder tijd hebben dan in Ghana. Om jullie een beetje indruk te geven van wat ons dan zoal bezig houdt, hier een stukje over ons werk.
Ik (Rik) werd geacht technisch adviseur te zijn en nauw samen te werken met het hoofd van de technische afdeling bij SHIPO. Na ongeveer een week meldde hij dat hij binnen 24 uur ontslag nam. Binnen enkele minuten maakte ik promotie en werden de projecten aan mij overgedragen. Ik kende SHIPO nauwelijks laat staan de projecten en dorpen met moeilijke namen als Nyambogo, Ngamanga, Ikelu, Ikwete, Lilombwe, Shaurimoyo etc... Op dat moment vernam ik dat de technische afdeling aan 2 kleuterscholen, 2 basisscholen, 3 grote water distributie projecten in 6 dorpen werkte. Naast deze projecten werkte ze aan boreholes (water putten) en touwpompen (waarvan er al ruim 400 geplaatst waren) en staan er ongeveer 2000 latrines op de planning. Allemaal in dorpen die een tot twee uur rijden van ons kantoor verwijderd liggen. Maar gelukkig waren de 2 kleuterscholen bijna klaar en waren twee dorpen al voorzien van water. Ook kreeg ik de beschikking over 1 ervaren technical officer en 2 nieuwe die vers van school kwamen en slechts 3 weken voor mij bij SHIPO waren begonnen. Kort geleden waren er nog twee ervaren officers maar een is betrapt op diefstal en is met de noorderzon vertrokken. Oh, en er zijn nog 4 metselaars die in de dorpen werken werd me verteld.
Een paar dagen later vernam ik dat projecten die bijna klaar waren door diverse conflicten en technisch “uitdagingen” niet afgerond waren. Dat het latrine project al een jaar stil lag. Dat er een enorme achterstand is in pompen en borehole en we eigenlijk niet wisten wat de werkelijke stand van zaken is. Dat het grootste water project waarin we 4 dorpen van water voorzien werd, door mijn voorganger als kompleet vastgelopen en onhaalbaar afgeschreven werd.
In alle openheid hebben we de projecten met zijn vieren doorgenomen en ze overzichtelijk gemaakt. Toen een week later de enige ervaren kracht ook ontslag nam konden de 2 overgebleven jongens hun vertwijfeling niet meer verbergen. Ik vroeg me af wat er gaande was en daar ben ik nog altijd niet achter.
Van de andere kant kon ik nu starten met schone lei. Ik heb de metselaars (die alleen Kiswahili spreken) en mijn twee mannen bij elkaar geroepen en we zijn tot de ontdekking gekomen dat de ervaring van de metselaars enorm is. Eigenlijk zijn het geen metselaars, het zijn allround technische docenten. Het is namelijk onmogelijk om 4 scholen te bouwen, 6 dorpen van water te voorzien, 400 pompen te installeren en 2000 latrines te bouwen met 7 mensen. Het eigenlijk werk wordt uitgevoerd door de mensen van de dorpen zelf. Wij trainen en begeleiden ze daar in. En de “metselaars” zijn de mensen in het veld en dus constant bezig met trainen en begeleiden. Dus kunnen ze ook twee jongens “die boven hun staan” trainen in praktische zaken. Verder hebben we veel hulp gehad van diverse letterlijk ingevlogen deskundige.
Nu zijn we een kleine vier maanden verder en hebben we alle projecten weer opgang getrokken en zijn er grote stappen gemaakt. Ik sta ervan versteld hoe snel gemotiveerde mannen kunnen groeien. Het hele team ziet het weer zitten en in de stromende regen stappen ze op hun motor “to help my people, no problem”. We maken allemaal lange dagen en veel (tot nu toe onbetaalde) overuren. We zijn er nog niet en het gaat nog met vallen en opstaan maar ik heb zelfs in Nederland maar weinig bedrijven gezien waar zo hard gewerkt wordt.
Af en toe ga ik mee en zie ik hoe soms honderden onbetaalde mensen badend in het zweet in een dorp samen aan een project werken. Dat vrouwen zingend en dansend zand en stenen aanleveren voor hun eigen net geschoolde metselaars. Dan ben ik apen trots op mijn twee jongens die rechtstreeks uit de schoolbanken komen. Kreeg jij een maand nadat je uit school kwam de leiding over honderden mensen en projecten van soms een half miljoen euro? Ik niet, je mag er ook niet te veel bij stil staan maar ze doen het toch wel maar even. Ik dank God voor vier de metselaars die 3,70 euro per dag verdienen en zonder dat ze het wellicht zelf weten SHIPO hebben gered.
Voor Dinie is een baan niet voldoende . . . maar daarover volgende keer meer.
Ik (Rik) werd geacht technisch adviseur te zijn en nauw samen te werken met het hoofd van de technische afdeling bij SHIPO. Na ongeveer een week meldde hij dat hij binnen 24 uur ontslag nam. Binnen enkele minuten maakte ik promotie en werden de projecten aan mij overgedragen. Ik kende SHIPO nauwelijks laat staan de projecten en dorpen met moeilijke namen als Nyambogo, Ngamanga, Ikelu, Ikwete, Lilombwe, Shaurimoyo etc... Op dat moment vernam ik dat de technische afdeling aan 2 kleuterscholen, 2 basisscholen, 3 grote water distributie projecten in 6 dorpen werkte. Naast deze projecten werkte ze aan boreholes (water putten) en touwpompen (waarvan er al ruim 400 geplaatst waren) en staan er ongeveer 2000 latrines op de planning. Allemaal in dorpen die een tot twee uur rijden van ons kantoor verwijderd liggen. Maar gelukkig waren de 2 kleuterscholen bijna klaar en waren twee dorpen al voorzien van water. Ook kreeg ik de beschikking over 1 ervaren technical officer en 2 nieuwe die vers van school kwamen en slechts 3 weken voor mij bij SHIPO waren begonnen. Kort geleden waren er nog twee ervaren officers maar een is betrapt op diefstal en is met de noorderzon vertrokken. Oh, en er zijn nog 4 metselaars die in de dorpen werken werd me verteld.
Een paar dagen later vernam ik dat projecten die bijna klaar waren door diverse conflicten en technisch “uitdagingen” niet afgerond waren. Dat het latrine project al een jaar stil lag. Dat er een enorme achterstand is in pompen en borehole en we eigenlijk niet wisten wat de werkelijke stand van zaken is. Dat het grootste water project waarin we 4 dorpen van water voorzien werd, door mijn voorganger als kompleet vastgelopen en onhaalbaar afgeschreven werd.
In alle openheid hebben we de projecten met zijn vieren doorgenomen en ze overzichtelijk gemaakt. Toen een week later de enige ervaren kracht ook ontslag nam konden de 2 overgebleven jongens hun vertwijfeling niet meer verbergen. Ik vroeg me af wat er gaande was en daar ben ik nog altijd niet achter.
Van de andere kant kon ik nu starten met schone lei. Ik heb de metselaars (die alleen Kiswahili spreken) en mijn twee mannen bij elkaar geroepen en we zijn tot de ontdekking gekomen dat de ervaring van de metselaars enorm is. Eigenlijk zijn het geen metselaars, het zijn allround technische docenten. Het is namelijk onmogelijk om 4 scholen te bouwen, 6 dorpen van water te voorzien, 400 pompen te installeren en 2000 latrines te bouwen met 7 mensen. Het eigenlijk werk wordt uitgevoerd door de mensen van de dorpen zelf. Wij trainen en begeleiden ze daar in. En de “metselaars” zijn de mensen in het veld en dus constant bezig met trainen en begeleiden. Dus kunnen ze ook twee jongens “die boven hun staan” trainen in praktische zaken. Verder hebben we veel hulp gehad van diverse letterlijk ingevlogen deskundige.
Nu zijn we een kleine vier maanden verder en hebben we alle projecten weer opgang getrokken en zijn er grote stappen gemaakt. Ik sta ervan versteld hoe snel gemotiveerde mannen kunnen groeien. Het hele team ziet het weer zitten en in de stromende regen stappen ze op hun motor “to help my people, no problem”. We maken allemaal lange dagen en veel (tot nu toe onbetaalde) overuren. We zijn er nog niet en het gaat nog met vallen en opstaan maar ik heb zelfs in Nederland maar weinig bedrijven gezien waar zo hard gewerkt wordt.
Af en toe ga ik mee en zie ik hoe soms honderden onbetaalde mensen badend in het zweet in een dorp samen aan een project werken. Dat vrouwen zingend en dansend zand en stenen aanleveren voor hun eigen net geschoolde metselaars. Dan ben ik apen trots op mijn twee jongens die rechtstreeks uit de schoolbanken komen. Kreeg jij een maand nadat je uit school kwam de leiding over honderden mensen en projecten van soms een half miljoen euro? Ik niet, je mag er ook niet te veel bij stil staan maar ze doen het toch wel maar even. Ik dank God voor vier de metselaars die 3,70 euro per dag verdienen en zonder dat ze het wellicht zelf weten SHIPO hebben gered.
Voor Dinie is een baan niet voldoende . . . maar daarover volgende keer meer.
-
15 November 2009 - 13:06
Andre:
Hoi Rik en Dinie,
Een verslag uit je hart! En geweldig zoals je de moeilijkheden en mogelijkheden van Afrika beschrijft.
Ik geniet ook van de foto's, die een prachtige aanvulling/invulling van je verslag zijn.
groeten en veel succes,
andré en riet -
15 November 2009 - 14:29
Wieteke:
Het lijkt me heel bijzonder om aan zo´n project te werken en te zien/ervaren wat mensen voor elkaar kunnen doen en betekenen. Daar kunnen wij nog een hoop van leren zo te lezen.
Veel liefs en succes en ook veel sterkte. -
15 November 2009 - 15:26
Theo:
Hoi Rik ,
Het zijn niet alleen de 4 metselaars die SHIPO aan het redden zijn , Rik , maar ook jij bent precies op het goeie moment daar !!
Moet je voorstellen dat jij er nu ook uit zou stappen ( zonder diefstal , haha ) , wat gebeurd er dan ????
Dus Rik , veel succes de komende tijd .
Maar wel op zijn tijd pas op de plaats maken .
Groetjes aan Dinie , en aan de Metselaars !!
Theo ....... -
15 November 2009 - 16:12
Papa:
Hee, Rik en Dinie !
Je mag dan niet vaak schrijven, als ik wat hoor is het wel interessant. Dus nu echt werk aan de winkel.
En al promotie gemaakt, in feite tot 'werkezel' dus... ! Maar dat lijkt me minder erg, en als je - ondanks dat zwakkelingen er de brui aan geven en dieven ertussenuit knijpen- je ook veel medewerking krijgt van mensen om je heen, dan wordt werken weer fijn en egeft het voldoening, en tot een uitdaging, lijkt me. Ik vermoed dat je hier meer 'echt leeft' dan in Ghana...
De foto's zijn het bekijken meer dan waard.
Hou je haaks allebei, groeten aan Dinie !
Papa. -
15 November 2009 - 20:33
Maria En Rob:
Lieve Rik en Dinie,
dat Tanzania andere koek is dan Ghana was ons al wel duidelijk, maar door dit verhaal en de foto's kunnen we ons er veel meer bij voor stellen.Fantastisch waaraan jullie werken en een belangrijke bijdrage leveren! Groeten, liefs en veel succes, we kijken uit naar het volgende verhaal.
-
16 November 2009 - 09:48
Nell:
Dag Dinie en Rik
Geweldig, een ontroerend verslag en mooi werk wat je doe, Rik. Wel wennen zeker vroeg op staan ;-)maar het levert dus veel op.
Ik hoop dat alles te mogen aanschouwen binnenkort.
Liefs Nell
-
16 November 2009 - 10:21
Paul Ballhaus:
Hoi Rik en Dinie
Nou Rik, dat is nog eens wat anders dan baas van een IT bedrijf. Goed om te horen dat het zo goed gaat allemaal. Hoe kan ik je persoonlijk bereiken i.v.m. touwpomp activiteiten; je weet wel?
Groet,
Paul
paulballhaus@hotmail.com -
16 November 2009 - 16:38
Lex En Netty:
Geweldig wat jullie doen. We kunnen ons voorstellen dat je het druk hebt maar dat je resultaat haalt, zal ook veel energie geven. Succes met het vervolg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
