Dinie's eerste week in Tanzania
Door: Dinie
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
20 September 2009 | Tanzania, Njombe
Puh puh ik ben geland. Ik kan jullie vertellen heel anders dan toen we met de VSO weggingen naar Ghana. Toen zijn we echt gepamperd. Dit is toch wel even heel iets anders. Je land vanaf dag een helemaal midden in de cultuur. Rik heeft een beetje compassie met me gehad door me op zondag een beetje te laten acclimatiseren (beetje wandelen, wat drinken, eten op een idyllisch plekje aan het strand) maar vanaf dag twee is het een echte slavendrijver (*) geworden.
Vanaf de eerste maandag ben ik full time in touw geweest. De eerste paar dagen zijn we in Dar es Salaam gebleven om samen met Jan (een Nederlander die al 30 jaar in Tanzania woont) een auto te kopen. Dat doe je niet even in een dag, nee daar gaan drie dagen inzitten, maar dan heb je ook wat: een auto, een of ander belastingnummer, twee rijbewijzen, de verzekering en reserveonderdelen voor de auto.
Dan ben je er nog niet, want we moeten natuurlijk links rijden hier in Tanzania. Ik heb me daar nog even niet aan gewaagd, maar Rik heeft in Dar es Salaam van Jan (oud militair) les gehad. Het was een grondige training kan ik wel zeggen.
Op donderdag zijn we samen met Vincent een vroegere medewerker van Shipo naar Njombe gereden. Ik heb ongeveer 1 kilometer gereden (ik oefen wel in Njombe), had nog effe moeite om de auto op de weg te houden, ik wilde iedere keer de berm in. Het is erg leuk om naar je woonplaats te rijden, zo krijg je meteen en impressie van het landschap. We zijn door een nationaal park met zebra’s, olifanten, giraffen en bambi’s gereden die gewoon langs de weg staan, daarna door een gebergte waar hele hellingen met baobab bomen groeien. Heel wonderlijk. Na veel wegopbrekingen zijn we uiteindelijk na 12 uur in Njombe aangekomen. Dan krijg je een eerste impressie van het dorp en ik kan jullie vertellen het is prachtig om Njombe binnen te rijden. Je rijdt een weg omhoog omzoomd door prachtige bomen en er stroomt ergens een riviertje met een watervalletje, kortom leuk om “thuis” te zijn. In huis wachtte Evelien (onze hulp) ons op met een lekker maaltje. Het huis is geweldig en er zit een flink stuk grond omheen. Heerlijk die vrijheid.
Bij het huis hoort ook Zwartje de hond. De eerste dagen was hij het nog niet eens met mijn komst, dus was het grommen geblazen. Ik heb hem maar gelaten en nu na ruim een week komt hij kwispelend op me af en kan ik hem eten geven en durf alleen met hem in de tuin te zitten.
Op vrijdag ochtend half 8 was mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe werkgever Shipo. Door mr. Oygen de program manager werd ik hartelijk welkom geheten en aan iedereen voorgesteld, ik denk zo’n kleine 30 mensen. De eerste ¾ dag heb ik voornamelijk met mr. Imani gesproken over het Liliana Fonds en ben samen met hem naar het plaatselijke ziekenhuis geweest om fysiotherapeuten te ontmoeten. Mr Imani heeft twee weken vakantie en heeft me achtergelaten met een aantal orders die ik door mag ploeteren om wat meer zicht te krijgen op het reilen en zeilen van het project (wordt vervolgd…).
Op maandag gesprek gehad met Mr Oygen om te kijken wat ik voor Shipo kan betekenen. Ik denk een heleboel. Maar eerst hebben we afgesproken dat ik de organisatie leer kennen. Ik voer gesprekken met zoveel mogelijk mensen en volgende week ga ik ook mee met het veldwerk in de dorpen. Meelopen met community development, hiv/aids en de technische afdeling.
Het KiSwahili is nog wel een groot probleem, maar bijna iedereen op kantoor spreekt Engels en zij zijn allemaal bereid om je het een en ander bij te leren. Ook Evelien onze hulp leert ons het nodige. Maar als je het stadje ingaat dan is het toch wel handig als je een woordje KiSwahili spreekt, maar goed dat komt wel.
Dan moeten we natuurlijk het weer niet vergeten. Ik als echte Hollander heb natuurlijk wel wat over het weer te vertellen. Ik kan zeggen, het wordt op het moment al iets warmer. In plaats van twee dekbedden hebben we nu nog maar één dekbed nodig, dus er zit vooruitgang in. Als ik om half 7 (half 1 KiSwahili tijd) opsta dan zie ik als ik mazzel heb de zon net opkomen, maar tot nu toe is het meestal mistig tot een uur of negen/tien. Maar als de zon doorkomt dan is het heerlijk, dan zie je de bontjassen van de collega’s uitgaan en mijn vestje kan dan ook uit. Rond 6 uur wordt het ronduit fris en dan gaat de open haard aan. Voor degene onder ons die zich bezorgd maken over ontbossing, het hout wat we gebruiken komt van een wattle boom plantage en is afvalhout. De bast van de wattle boom wordt gebruikt als grondstof voor insecticiden en leerverf. Het is een erg snel groeiende boom, dus mensen maak je maar niet ongerust. Wij ontbossen niet!
Nog een laatste stukje en dan laat ik jullie weer met rust. Gister zijn we naar de Kibena club geweest. Op woensdagavond komen daar de mzungu’s (blanken) bij elkaar om een biertje te drinken en wat te eten. Er waren zo’n kleine 20 man van allerlei pluimage, maar wel leuk om te horen wat een ieder doet en effe te babbelen. Veel van hen wonen en werken al tientallen jaren soms zelfs hun hele leven in Afrika in zeer uiteenlopende banen.
Zo dit waren mijn eerst impressies. Ik beloof het de volgende keer kort te houden, maar ik weet uit ervaring in het begin is alles zo nieuw en dat wil je dan delen.
Tot snel weer Rik en Dinie
Rik’s bijdrage:
(*) Slavendrijver, je bedoelt overdrijven.
Vanaf de eerste maandag ben ik full time in touw geweest. De eerste paar dagen zijn we in Dar es Salaam gebleven om samen met Jan (een Nederlander die al 30 jaar in Tanzania woont) een auto te kopen. Dat doe je niet even in een dag, nee daar gaan drie dagen inzitten, maar dan heb je ook wat: een auto, een of ander belastingnummer, twee rijbewijzen, de verzekering en reserveonderdelen voor de auto.
Dan ben je er nog niet, want we moeten natuurlijk links rijden hier in Tanzania. Ik heb me daar nog even niet aan gewaagd, maar Rik heeft in Dar es Salaam van Jan (oud militair) les gehad. Het was een grondige training kan ik wel zeggen.
Op donderdag zijn we samen met Vincent een vroegere medewerker van Shipo naar Njombe gereden. Ik heb ongeveer 1 kilometer gereden (ik oefen wel in Njombe), had nog effe moeite om de auto op de weg te houden, ik wilde iedere keer de berm in. Het is erg leuk om naar je woonplaats te rijden, zo krijg je meteen en impressie van het landschap. We zijn door een nationaal park met zebra’s, olifanten, giraffen en bambi’s gereden die gewoon langs de weg staan, daarna door een gebergte waar hele hellingen met baobab bomen groeien. Heel wonderlijk. Na veel wegopbrekingen zijn we uiteindelijk na 12 uur in Njombe aangekomen. Dan krijg je een eerste impressie van het dorp en ik kan jullie vertellen het is prachtig om Njombe binnen te rijden. Je rijdt een weg omhoog omzoomd door prachtige bomen en er stroomt ergens een riviertje met een watervalletje, kortom leuk om “thuis” te zijn. In huis wachtte Evelien (onze hulp) ons op met een lekker maaltje. Het huis is geweldig en er zit een flink stuk grond omheen. Heerlijk die vrijheid.
Bij het huis hoort ook Zwartje de hond. De eerste dagen was hij het nog niet eens met mijn komst, dus was het grommen geblazen. Ik heb hem maar gelaten en nu na ruim een week komt hij kwispelend op me af en kan ik hem eten geven en durf alleen met hem in de tuin te zitten.
Op vrijdag ochtend half 8 was mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe werkgever Shipo. Door mr. Oygen de program manager werd ik hartelijk welkom geheten en aan iedereen voorgesteld, ik denk zo’n kleine 30 mensen. De eerste ¾ dag heb ik voornamelijk met mr. Imani gesproken over het Liliana Fonds en ben samen met hem naar het plaatselijke ziekenhuis geweest om fysiotherapeuten te ontmoeten. Mr Imani heeft twee weken vakantie en heeft me achtergelaten met een aantal orders die ik door mag ploeteren om wat meer zicht te krijgen op het reilen en zeilen van het project (wordt vervolgd…).
Op maandag gesprek gehad met Mr Oygen om te kijken wat ik voor Shipo kan betekenen. Ik denk een heleboel. Maar eerst hebben we afgesproken dat ik de organisatie leer kennen. Ik voer gesprekken met zoveel mogelijk mensen en volgende week ga ik ook mee met het veldwerk in de dorpen. Meelopen met community development, hiv/aids en de technische afdeling.
Het KiSwahili is nog wel een groot probleem, maar bijna iedereen op kantoor spreekt Engels en zij zijn allemaal bereid om je het een en ander bij te leren. Ook Evelien onze hulp leert ons het nodige. Maar als je het stadje ingaat dan is het toch wel handig als je een woordje KiSwahili spreekt, maar goed dat komt wel.
Dan moeten we natuurlijk het weer niet vergeten. Ik als echte Hollander heb natuurlijk wel wat over het weer te vertellen. Ik kan zeggen, het wordt op het moment al iets warmer. In plaats van twee dekbedden hebben we nu nog maar één dekbed nodig, dus er zit vooruitgang in. Als ik om half 7 (half 1 KiSwahili tijd) opsta dan zie ik als ik mazzel heb de zon net opkomen, maar tot nu toe is het meestal mistig tot een uur of negen/tien. Maar als de zon doorkomt dan is het heerlijk, dan zie je de bontjassen van de collega’s uitgaan en mijn vestje kan dan ook uit. Rond 6 uur wordt het ronduit fris en dan gaat de open haard aan. Voor degene onder ons die zich bezorgd maken over ontbossing, het hout wat we gebruiken komt van een wattle boom plantage en is afvalhout. De bast van de wattle boom wordt gebruikt als grondstof voor insecticiden en leerverf. Het is een erg snel groeiende boom, dus mensen maak je maar niet ongerust. Wij ontbossen niet!
Nog een laatste stukje en dan laat ik jullie weer met rust. Gister zijn we naar de Kibena club geweest. Op woensdagavond komen daar de mzungu’s (blanken) bij elkaar om een biertje te drinken en wat te eten. Er waren zo’n kleine 20 man van allerlei pluimage, maar wel leuk om te horen wat een ieder doet en effe te babbelen. Veel van hen wonen en werken al tientallen jaren soms zelfs hun hele leven in Afrika in zeer uiteenlopende banen.
Zo dit waren mijn eerst impressies. Ik beloof het de volgende keer kort te houden, maar ik weet uit ervaring in het begin is alles zo nieuw en dat wil je dan delen.
Tot snel weer Rik en Dinie
Rik’s bijdrage:
(*) Slavendrijver, je bedoelt overdrijven.
-
20 September 2009 - 15:33
Michiel:
Hoi Dinie,
Ik maak mij niet snel zorgen, maar het is toch erg fijn om wat van jullie te horen. Ik ben blij dat jullie het naar je zin hebben. Ben benieuwd naar jullie werk. Maar de eerste weken zijn blijkbaar goed verlopen en evenzo bevallen.
Doe de groeten aan Rik. Het ga jullie goed,
Michiel -
20 September 2009 - 18:27
Theo:
Hallo Samen ,
Die hond , op de foto "voorkant huis " is ie dat , Dinie ??
Het hondje van Rik , haha !!
Het ziet er leuk uit , mooie dieren , mooi huis , het wordt tijd dat we komen !! (grapje )
Theo .. Houdoe .. -
20 September 2009 - 18:36
Nell:
Klinkt allemaal erg goed. En ik zie op de mooie foto dat je blij bent om Rik weer te zien.Dat zit dus ook nog goed ;-)
X Nell
Ps Groet van Boris aan Zwartje -
20 September 2009 - 20:31
Margareth:
Hoi Dinie,
Wat verrassend om zo via je verslag weer even 'mee te reizen''. Het lijkt me spannend wat je gaat tegenkomen. In ieder geval veel mooie dieren, zo blijkt al uit de foto's. Ben benieuwd naar het vervolg en veel plezier samen!
Groetjes,
Margareth -
21 September 2009 - 08:16
Wieteke:
Hou het vooral niet kort zou ik zeggen. Het is fijn om te horen hoe het jullie daar vergaat.
Mooie foto´s van al dat wild. Net de Beekse Bergen!
Aan het huis te zien lijkt het alsof jullie erop vooruitgegaan zijn.
Wb "slavendrijver" Rik < da wis ik. Gewoon af en toe een pets geven en hij houdt wel op :)
groetjes en pas goed op elkaar.
Wieteke -
21 September 2009 - 08:18
Mien:
Ha Dinie en Rik
Leuk om jullie weer te volgen.
Heel veel succes vanuit het zonnige Weert.
groetjes Mien -
21 September 2009 - 13:08
Paul Ballhaus:
Dag Dini,
Leuk dat ik weer mag meekijken in jullie avonturen.
Ik maak even gebruik van de reactie mogelijkheid. Ik was nog 2 keer aan jouw laatste huisadres in Nijmegen om voor Rik het modelletje van de touwpomp af te leveren. Maar je bleek al vertrokken. Wat doe ik met het modelletje? Vraag je het Rik even? Groet,
Paul
(paulballhaus@hotmail.com) -
21 September 2009 - 15:06
Maria:
Hoi Dinie,
ik ben het helemaal met Wieteke eens: hou het vooral niet kort. Heel leuk om zo uitgebreid te kunnen lezen hoe het je/jullie daar vergaat! al die actie past volgens mij prima bij jou, vooral omdat je de vorige keer zoveel kon leren van het omgekeerde!Houd je haaks!
Knuffel en groetjes ook aan Rik en ook van Rob. Tot de volgende keer!
-
23 September 2009 - 07:10
Cornelie:
He Dinie en Rik,
Het klinkt weer helemaal geweldig! Ik ben zeer jaloers. Blijf vooral uitgebreid schrijven en foto's toevoegen aangezien ik deze keer niet kan komen kijken!
Hebben jullie ook nog een adres waar ik dingen heen kan sturen?
Liefs -
23 September 2009 - 11:29
Annie En Piet:
Hallo Dinie en Rik
Fijn dat je goed bent aangekomen.
En zo te horen ook al weer druk aan het werk.
Mooie foto,s Het huis ziet er goed uit
zo ook de omgeving
We kunnen al bijna een vliegs\reis boeken
Groetjes Annie en Piet -
20 Oktober 2009 - 16:32
Ria Bouwmans:
HeeeJJJ Dinie en Rik.
Hoe is het met jullie?
Wij willen je alvast een hele fijne verjaardag toewensen. Maak er een mooie dag van.
Wij zullen er hier wel één op drinken.
P.s Ik kan al goed typen, hé??
Dikke kus van Ria en een lebberzoen van Pieter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
