De eerste twee weken in Illeret
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
04 September 2012 | Kenia, Nairobi
Tja waar moeten we beginnen met ons verhaal. Er gebeurt in korte tijd zo ontzettend veel, we doen zoveel indrukken op.
Maar goed we zijn nu ruim twee weken in Illeret. We zijn meteen volop in het werk gedoken, want Ute onze collega heeft maar tot de 1ste week van September om ons wegwijs te maken. Onze andere collega Konny is met een gebroken pink terug gemoeten naar Nairobi en blijft waarschijnlijk zes weken weg. Dus als Ute weg is dan moeten we het allemaal zelf kunnen.
Wat hebben de eerste twee weken ons allemaal zoal gebracht. We werden de eerste zaterdag uitgenodigd voor een workshop van een ander project. Dit was voor ons zeer nuttig, want toen konden we meteen zien hoe het er hier aan toe gaat. Je kunt hier geen peil trekken op hoeveel mensen er op komen dagen. Stoelen zijn er nooit genoeg dus de mannen gaan op hun eigen kleine stool zitten en de vrouwen op de grond. Het loopt ook allemaal in en uit.
Maar intussen hebben we als Malteser onze eerste grote introductievergadering gehad. Er waren afgevaardigden uit 8 dorpen en Illeret “stad”, in totaal hadden we gerekend op een kleine 45 mensen er waren er uiteindelijk 85. Deze afgevaardigden mochten een prioriteiten lijstje opstellen met dingen die zij echt belangrijk vonden voor hun gebied. Gelukkig kwam als belangrijkste drinkwater uit de bus. Dit had Malteser al als priority aangegeven om mee te starten. Wat ze ook willen is meer waterplekken voor het vee, motorboten om te vissen, scholen voor zowel kleuters als middelbare scholieren, mikro krediet projecten, enz. Kortom een heel pakket aan wensen. We moeten maar eens gaan zien wat we waar kunnen maken samen met de bevolking.
Dan hebben we tussendoor nog even het plaatselijke voetbaltoernooi mee mogen maken. Vijf teams streden tegen elkaar. Malteser had besloten om de winnaar te sponsoren met voetbal teneus. En wat is het geworden een oranje teneu met Malteser opschrift. Mooier kan toch niet. De tweede prijs was twee geiten en de derde een geit. Wij dachten dat ze de geiten gaan gebruiken voor een feestje. Mooi niet, die gaan ze verkopen en ze sparen het geld voor nieuwe tenues.
Samen zijn we deze week het gebied in getrokken om alle 8 de dorpen te gaan bezoeken. De dorpen liggen gelukkig erg dicht bij elkaar. Het dorp wat het verste weg ligt is 15 km. In het droge seizoen goed te bereiken, maar in het regenseizoen zal het moeilijker zijn. Je heb dan de seasonal rivers die onder water komen te staan. Dus daar moet je wel rekening mee houden. Daarom dat iedere auto ook een emergency pakket heeft met water, muskietennetten, sateliettelefoon etc. Dit is voor de onverwachte momenten dat we vast komen te zitten. Maar hopen dat het niet gebeurt.
Maar de allereerste conclusie van deze eerste twee weken is overweldigend. De Dassanach heeft een heel eigen cultuur, de kledij is heel bijzonder, de haren zijn op speciale manier gekapt en noem maar op. Het mooie is als je in een dorp op bezoek gaat dan is er meestal wel een struik (bomen zijn er nauwelijks) die iets of wat schaduw biedt, maar daar kan natuurlijk niet het hele dorp onder. Maar gelukkig mogen de Mzungu’s (blanken) er wel onder. Ik heb nog geen stool (klein stoeltje om op te zitten) dus ik zit net als de andere vrouwen op de grond.
Wat wel de grootste grap is, is dat vrouwen geen koeienmelk mogen kopen. Er heerst een bijgeloof dat als een vrouw koeienmelk drinkt als ze menstrueert dat de koe dan verlamd raakt. Dus als ze ook maar het flauwste idee hebben dat een vrouw de melk van de koe drinkt dan verkopen ze het niet ook al biedt je veel geld. Zelfs de broeders van het klooster mogen het niet kopen, want zij hebben een guesthouse waar soms vrouwen slapen. Als de broeders melk willen drinken moeten ze dat bij de eigenaar thuis doen. Daar gaat ons kopje koffie met opgeklopte melk. Vreemd genoeg raken geiten niet verlamd als vrouwen hun melk drinken. Dus dat gaan we maar eens proberen.
Zo dit is weer een impressie. Er zullen er nog veel volgen, maar we zullen jullie niet overvoeren. Onze volgende zal gaan over onze huisvesting. Ook weer een verhaal op zich.
Lieve groeten Rik en Dinie
Ps Als je wat te weten komt over de spin op de foto laat het dan effe weten. Er gaan sterke verhalen de ronde over deze spin. Deze ochtend zat er een voor onze hut te wachten (sorry Annelies!)
Maar goed we zijn nu ruim twee weken in Illeret. We zijn meteen volop in het werk gedoken, want Ute onze collega heeft maar tot de 1ste week van September om ons wegwijs te maken. Onze andere collega Konny is met een gebroken pink terug gemoeten naar Nairobi en blijft waarschijnlijk zes weken weg. Dus als Ute weg is dan moeten we het allemaal zelf kunnen.
Wat hebben de eerste twee weken ons allemaal zoal gebracht. We werden de eerste zaterdag uitgenodigd voor een workshop van een ander project. Dit was voor ons zeer nuttig, want toen konden we meteen zien hoe het er hier aan toe gaat. Je kunt hier geen peil trekken op hoeveel mensen er op komen dagen. Stoelen zijn er nooit genoeg dus de mannen gaan op hun eigen kleine stool zitten en de vrouwen op de grond. Het loopt ook allemaal in en uit.
Maar intussen hebben we als Malteser onze eerste grote introductievergadering gehad. Er waren afgevaardigden uit 8 dorpen en Illeret “stad”, in totaal hadden we gerekend op een kleine 45 mensen er waren er uiteindelijk 85. Deze afgevaardigden mochten een prioriteiten lijstje opstellen met dingen die zij echt belangrijk vonden voor hun gebied. Gelukkig kwam als belangrijkste drinkwater uit de bus. Dit had Malteser al als priority aangegeven om mee te starten. Wat ze ook willen is meer waterplekken voor het vee, motorboten om te vissen, scholen voor zowel kleuters als middelbare scholieren, mikro krediet projecten, enz. Kortom een heel pakket aan wensen. We moeten maar eens gaan zien wat we waar kunnen maken samen met de bevolking.
Dan hebben we tussendoor nog even het plaatselijke voetbaltoernooi mee mogen maken. Vijf teams streden tegen elkaar. Malteser had besloten om de winnaar te sponsoren met voetbal teneus. En wat is het geworden een oranje teneu met Malteser opschrift. Mooier kan toch niet. De tweede prijs was twee geiten en de derde een geit. Wij dachten dat ze de geiten gaan gebruiken voor een feestje. Mooi niet, die gaan ze verkopen en ze sparen het geld voor nieuwe tenues.
Samen zijn we deze week het gebied in getrokken om alle 8 de dorpen te gaan bezoeken. De dorpen liggen gelukkig erg dicht bij elkaar. Het dorp wat het verste weg ligt is 15 km. In het droge seizoen goed te bereiken, maar in het regenseizoen zal het moeilijker zijn. Je heb dan de seasonal rivers die onder water komen te staan. Dus daar moet je wel rekening mee houden. Daarom dat iedere auto ook een emergency pakket heeft met water, muskietennetten, sateliettelefoon etc. Dit is voor de onverwachte momenten dat we vast komen te zitten. Maar hopen dat het niet gebeurt.
Maar de allereerste conclusie van deze eerste twee weken is overweldigend. De Dassanach heeft een heel eigen cultuur, de kledij is heel bijzonder, de haren zijn op speciale manier gekapt en noem maar op. Het mooie is als je in een dorp op bezoek gaat dan is er meestal wel een struik (bomen zijn er nauwelijks) die iets of wat schaduw biedt, maar daar kan natuurlijk niet het hele dorp onder. Maar gelukkig mogen de Mzungu’s (blanken) er wel onder. Ik heb nog geen stool (klein stoeltje om op te zitten) dus ik zit net als de andere vrouwen op de grond.
Wat wel de grootste grap is, is dat vrouwen geen koeienmelk mogen kopen. Er heerst een bijgeloof dat als een vrouw koeienmelk drinkt als ze menstrueert dat de koe dan verlamd raakt. Dus als ze ook maar het flauwste idee hebben dat een vrouw de melk van de koe drinkt dan verkopen ze het niet ook al biedt je veel geld. Zelfs de broeders van het klooster mogen het niet kopen, want zij hebben een guesthouse waar soms vrouwen slapen. Als de broeders melk willen drinken moeten ze dat bij de eigenaar thuis doen. Daar gaat ons kopje koffie met opgeklopte melk. Vreemd genoeg raken geiten niet verlamd als vrouwen hun melk drinken. Dus dat gaan we maar eens proberen.
Zo dit is weer een impressie. Er zullen er nog veel volgen, maar we zullen jullie niet overvoeren. Onze volgende zal gaan over onze huisvesting. Ook weer een verhaal op zich.
Lieve groeten Rik en Dinie
Ps Als je wat te weten komt over de spin op de foto laat het dan effe weten. Er gaan sterke verhalen de ronde over deze spin. Deze ochtend zat er een voor onze hut te wachten (sorry Annelies!)
-
04 September 2012 - 10:48
Theo:
Hoi Dinie en Rik ..
Wij waren idd heel benieuwd naar juliie huisvesting !!
Maar dat komt later dan wel aan bod ..
Nog veel succes , alle begin is moeilijk .
Maar het belangrijkste is dat jullie je daar( al ) thuis voelen ..
Gr ........ Wiesje en Theo ....... -
04 September 2012 - 14:38
Wieteke:
Toch best veel nieuws voor zo´n "stad" in the middle of nowhere. Fijn om te lezen dat jullie er op je plek voelen. Natuurlijk zijn wij ook bijzonder nieuwsgierig naar die hut met dat zonnepaneel.
Liefs Maureen en Wieteke -
04 September 2012 - 18:36
Marian Nijholt:
Hoi Dinie en Rik,
Weer een heel ander stuk Afrika, zo te zien. Mooie foto's van de hutten waar de mensen in wonen.
Ik hoop (en denk) dat jullie het ook hier weer goed naar je zin zult krijgen; ik kijk uit naar je nieuwsbrieven. Veel succes!!
hartelijke groet, Marian -
04 September 2012 - 20:32
Henk Zengers:
Hello, Dinie en Rik,
Interessant jullie nieuw adventure in een een heel ander gedeelte van Afrika.
Veel sukses gewenst.
Henk -
04 September 2012 - 21:40
Annelies:
Lieve Dinie en Rik,
Heel jammer inderdaad, die spin... Ik voel niet de neiging om er informatie over te verzamelen.
Wat een indrukken al in zo'n korte tijd. Van dat "eerst maar eens een maand rustig rondkijken" komt zeker niet zoveel? Eigenlijk ook heel fijn dat jullie al zo aan de slag zijn.
Geniet ervan en heel veel succes.
Liefs, Annelies en Jos -
04 September 2012 - 22:12
John En Bianca Bertram:
Hoi Rik en Dinie,
We zijn ook nu weer erg onder de indruk van jullie verhaal en de daarbij behorende foto's.
We hopen, dat jullie je hier ook weer snel thuis gaan voelen.
Wij wensen jullie heel veel geluk en succes!
We kijken nu al uit naar jullie verdere verhalen.
Groetjes uit Bocholtz.
-
05 September 2012 - 11:16
Hoi Dinie En Rik :
wat betekend bij die jongen al die streepjes op zijn lichaam,en wat een mooie mensen ..
ik kom nooit nu ik heb gezien wat een"'KLEINE SPIN"' erbij jullie leven.
geniet van alles tot weder horen.
groetjes wiesje. -
13 September 2012 - 16:52
Papa:
Hallo Rik en Dinie !
Ik maar denken dat er in zo'n klein 'gat' weinig te doen en te beleven valt...
en jullie het er maar stikdruk ermee hebben....
Ik las wat onregelmatig de e-mails de laatste tijd, dus ik ben wat laat met reageren. (Overigens is hier alles OK.)
Wat dat voor een griezelig (?) spinnetje is zou ik niet weten, het lijkt me niet echt aaibaar.
Ik heb me verwonderd over de creatieve wijze van hutten bouwen, en ook over dat hele kleine waterputje in de grond.
En vraag me ook af of koffie nou lekkerder is met geitenmelk, of helemaal zónder.
Die verlamde koeien, dat lijkt me toch andere oorzaken te hebben dan menstruerende vrouwen. (ehhhh, menstrueren koeien ook, en wat is het effect dan van hun melk op mensen (koffiedrinkers m/v, en baby's?)).
Tja, er bestaat vanalles onvermoeds onder de zon, in jullie blanke geval, zelfs in de schaduw dus...
Groetjes van papa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
