dagje veldwerk
Door: Rik en Dinie
Blijf op de hoogte en volg Rik en Dinie
18 Juli 2010 | Tanzania, Njombe
Afgelopen donderdag heb ik (Dinie) samen met drie collega’s een monitor bezoek gebracht aan een van onze projecten: Orphans and Vulnerable children club (OVC club). Er zijn 6 OVC clubs van de ene afdeling van SHIPO aan een andere afdeling (community development) overgedragen en aangezien ik die afdeling intensief begeleid wilde ik graag met eigen ogen het project zien.
We gingen naar Ngalanga dorp, zo’n kleine 2 uur rijden van Njombe door bergachtig gebied.
Prachtige tocht met als resultaat dat ik ontzettend autoziek was. Ik heb van die ANWB bandjes tegen autoziekte, dus die omgedaan en dit leverde natuurlijk leuke discussies op met mijn collega’s. Ik weet nog steeds niet of het nu echt goed werkt, want ik was zowel heen als terug niet helemaal vrij van autoziekte. Maar goed eenmaal uit de auto nergens meer last van. Mede ook door de aanblik van het dorp. Geweldig heel sereen, wijds en vredig, weg van alles en iedereen en toch heel goed onderhouden. Ik was er meteen verliefd op.
De OVC club heeft tot doel om wezen en kwetsbare kinderen te ondersteunen. Zes dorpen worden gefinancierd om duurzame projecten op te zetten die geld opbrengen voor de OVC kinderen.
Ik heb vier projecten gezien die begeleid worden door een vrijwilliger, maar financieel ondersteund worden door het hele dorp. In het dorp met zijn subdorpen wonen zo’n 50 wezen die opgevangen worden in foster families. In dit dorp wonen ze gelukkig niet op zichzelf, wat in andere dorpen vaak wel het geval is.
Als eerste zijn we naar het varkensproject gegaan: er worden twee varkens gekocht met projectgeld en daar fokken de dorpelingen zelf meer varkens mee, ze betalen zelf het voer voor de varkens. De kleine biggen worden aan families gegeven die de zorg hebben over een wees (vaak kinderen van ouders die overleden zijn aan aids) of zeer kwetsbare kinderen (denk aan gehandicapten of ouders die zeer arm zijn en niet voor de kinderen kunnen zorgen). Die biggen moeten zich weer voortplanten en het vlees van de varkens wordt verkocht en gebruikt voor schoolgelden, uniformen en eten.
Het tweede project ging naar een avocado kwekerijtje. Toch wel zo’n kwartier rijden van het eerste project vandaan door het heuvelachtige gebied. Drie mensen in de achterbak meegenomen waarvan een meisje dat net bevallen was en haar baby bij zich had. Als we haar niet mee hadden genomen had ze het hele stuk moeten lopen en dan kom je net uit het ziekenhuis!
Op onze weg naar het tweede project kronkelde een flinke slang over de weg. De auto in zijn achteruit en het beest gedood, voor de zekerheid nog met een flinke stok erop. Slangen zijn absoluut niet geliefd en indien mogelijk moeten ze dood. Ik snap het ook wel, want de kinderen moeten ook over deze weg naar school.
Om bij het project te komen moesten we toch wel een kilometertje te voet afdalen om de avocado kwekerij te zien. Als de bomen groot genoeg zijn worden ze in het dorp geplant en zorgen de kinderen er zelf voor. De vruchten zijn om te eten en te verkopen. De opbrengst gaat weer naar de schoolgelden enz
Het derde project was een kippenproject. Eigenlijk hetzelfde principe als de varkens. Als de kippen zich voldoende vermenigvuldigd hebben gaan er een aantal naar foster families en die kweken weer door voor de eieren en het vlees. Dit kan voor eigen gebruik zijn of om te verkopen voor schoolgeld enz.
Het vierde project was een groente project gekoppeld aan een school. De schoolkinderen onderhouden een groentetuin, alweer ongeveer een kilometer te voet afdalen. Er wordt gekweekt voor voedsel voor de varkens en de kippen, voor de verkoop en om te eten. Goed dat de schoolkinderen dit onderhouden met behulp van de vrijwilliger.
Het laatste project wat we niet meer konden bezoeken vanwege tijdgebrek was een dennenboom kwekerij. 10.000 bomen worden gekweekt en later uitgeplant voor het hout. De opbrengst na 15 jaar gaat weer naar de kinderen.
Het was een erg intensieve en informatieve dag. Je snapt wel dat het slagen van zo’n project afhangt van de goede wil van de vrijwilliger en van de dorpelingen. Daarom is het voor SHIPO belangrijk dat we goede voorlichting geven en mensen blijven aanmoedigen en monitoren. Het project waar ik nu geweest ben loopt erg goed, volgende week gaan we naar een project met wat problemen en gaan we kijken hoe we dit weer op de rails kunnen krijgen.
Groet Dinie
We gingen naar Ngalanga dorp, zo’n kleine 2 uur rijden van Njombe door bergachtig gebied.
Prachtige tocht met als resultaat dat ik ontzettend autoziek was. Ik heb van die ANWB bandjes tegen autoziekte, dus die omgedaan en dit leverde natuurlijk leuke discussies op met mijn collega’s. Ik weet nog steeds niet of het nu echt goed werkt, want ik was zowel heen als terug niet helemaal vrij van autoziekte. Maar goed eenmaal uit de auto nergens meer last van. Mede ook door de aanblik van het dorp. Geweldig heel sereen, wijds en vredig, weg van alles en iedereen en toch heel goed onderhouden. Ik was er meteen verliefd op.
De OVC club heeft tot doel om wezen en kwetsbare kinderen te ondersteunen. Zes dorpen worden gefinancierd om duurzame projecten op te zetten die geld opbrengen voor de OVC kinderen.
Ik heb vier projecten gezien die begeleid worden door een vrijwilliger, maar financieel ondersteund worden door het hele dorp. In het dorp met zijn subdorpen wonen zo’n 50 wezen die opgevangen worden in foster families. In dit dorp wonen ze gelukkig niet op zichzelf, wat in andere dorpen vaak wel het geval is.
Als eerste zijn we naar het varkensproject gegaan: er worden twee varkens gekocht met projectgeld en daar fokken de dorpelingen zelf meer varkens mee, ze betalen zelf het voer voor de varkens. De kleine biggen worden aan families gegeven die de zorg hebben over een wees (vaak kinderen van ouders die overleden zijn aan aids) of zeer kwetsbare kinderen (denk aan gehandicapten of ouders die zeer arm zijn en niet voor de kinderen kunnen zorgen). Die biggen moeten zich weer voortplanten en het vlees van de varkens wordt verkocht en gebruikt voor schoolgelden, uniformen en eten.
Het tweede project ging naar een avocado kwekerijtje. Toch wel zo’n kwartier rijden van het eerste project vandaan door het heuvelachtige gebied. Drie mensen in de achterbak meegenomen waarvan een meisje dat net bevallen was en haar baby bij zich had. Als we haar niet mee hadden genomen had ze het hele stuk moeten lopen en dan kom je net uit het ziekenhuis!
Op onze weg naar het tweede project kronkelde een flinke slang over de weg. De auto in zijn achteruit en het beest gedood, voor de zekerheid nog met een flinke stok erop. Slangen zijn absoluut niet geliefd en indien mogelijk moeten ze dood. Ik snap het ook wel, want de kinderen moeten ook over deze weg naar school.
Om bij het project te komen moesten we toch wel een kilometertje te voet afdalen om de avocado kwekerij te zien. Als de bomen groot genoeg zijn worden ze in het dorp geplant en zorgen de kinderen er zelf voor. De vruchten zijn om te eten en te verkopen. De opbrengst gaat weer naar de schoolgelden enz
Het derde project was een kippenproject. Eigenlijk hetzelfde principe als de varkens. Als de kippen zich voldoende vermenigvuldigd hebben gaan er een aantal naar foster families en die kweken weer door voor de eieren en het vlees. Dit kan voor eigen gebruik zijn of om te verkopen voor schoolgeld enz.
Het vierde project was een groente project gekoppeld aan een school. De schoolkinderen onderhouden een groentetuin, alweer ongeveer een kilometer te voet afdalen. Er wordt gekweekt voor voedsel voor de varkens en de kippen, voor de verkoop en om te eten. Goed dat de schoolkinderen dit onderhouden met behulp van de vrijwilliger.
Het laatste project wat we niet meer konden bezoeken vanwege tijdgebrek was een dennenboom kwekerij. 10.000 bomen worden gekweekt en later uitgeplant voor het hout. De opbrengst na 15 jaar gaat weer naar de kinderen.
Het was een erg intensieve en informatieve dag. Je snapt wel dat het slagen van zo’n project afhangt van de goede wil van de vrijwilliger en van de dorpelingen. Daarom is het voor SHIPO belangrijk dat we goede voorlichting geven en mensen blijven aanmoedigen en monitoren. Het project waar ik nu geweest ben loopt erg goed, volgende week gaan we naar een project met wat problemen en gaan we kijken hoe we dit weer op de rails kunnen krijgen.
Groet Dinie
-
18 Juli 2010 - 13:02
Wiesje:
Hallo Diny en Rik, leuk om te lezen waar jullie allemaal mee bezig zijn.
En dat er ook projecten slagen,dat geeft de mens weer moed.De snake,misschien een mooi tasje ??voor mij.
Maar zonder gekheid jullie doen met z,n allen goed werk.
tot vlug ziens,eneen kusje van je zusje. -
18 Juli 2010 - 19:14
Wieteke:
Mooi verhaal weer. Kan me voorstellen dat het een intensieve dag was met alle indrukken en daar bovenop nog zo'n 5 uur autorit en minstens 4 kilometer lopen (stijgen en dalen)
Mijn werkdag is een stuk rustiger :) Veel succes volgende week met de projecten die (nog) niet zo goed lopen. -
20 Juli 2010 - 16:21
Netty Hogenbosch:
Wat een mooi project!
En heel goed dat de kinderen en dorp bewoners er bij betrokken worden, zo wordt het een beetje hun eigen project met hun verantwoording.En ze leren er ook veel van. Geweldig.Met jullie hulp, en vele anderen.
Complimenten.
Groetjes van mij en Lex, en veel sukses verder. -
21 Juli 2010 - 16:57
Papa:
Leuk om te lezen waar jullie met bezig zijn !!!
Tot ziens binnenkort...
Papa. -
23 Juli 2010 - 18:47
Marij En Liza Smit:
lieve rik en dinie,
zo ineens jullie site gevonden en wat leuk om te lezen over jullie leven aldaar!
hier ook alles prima, hebben gezinsuitbreiding gehad, een jongetje, lucas.
succes met alles!
liefs marij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
